به گفته اداره تحقیقات فدرال (FBI) در سال 2014، مجرمان بیش از 8.2 میلیون جرایم ملکی را در ایالات متحده مرتکب شدند که نزدیک به 21 درصد از آنها دزدی بود.
با این نوع آمار، جای تعجب نیست که سیستم های امنیتی خانه هوشمند در ذهن مردم باشد. اما در دنیایی که به نظر می رسد فناوری هر ماه در حال پیشرفت است، سیستم های امنیتی خانه به قلمرو جدیدی وارد شده اند: آلارم های هوشمند.
سیستم هشدار هوشمند چیست؟
تا 10 سال پیش، مصرف کنندگان به فناوری دسترسی نداشتند که به آنها اجازه می داد سیستم های امنیتی خانه خود را مدیریت کنند. سیستم های هشدار هوشمند این را تغییر دادند. در اصل، سیستم‌های امنیتی سنتی به داخل خانه متصل می‌شدند و توسط یک ایستگاه مرکزی، معمولاً یک شرکت زنگ خانه، نظارت می‌شد. مشتری هزینه های ماهانه پرداخت می کند.
به سرعت و امروز، مصرف کنندگان گوشی های هوشمند، شبکه های خانگی و فناوری بی سیم دارند که سیستم هشدار هوشمند می تواند از همه آنها استفاده کند. مردم می‌توانند حسگرهای درب بخرند تا تشخیص دهند که آیا شخصی در بیرون است یا قفل‌هایی که می‌توان آنها را از طریق تلفن همراه کنترل کرد.
در اصل، سیستم‌های هشدار هوشمند ممکن است بتوانند مشتری را برای ایجاد شبکه امنیتی خود و در عین حال کنترل، معمولاً از طریق تلفن‌های همراه خود، توانمند کنند. در یک شرکت خانه هوشمند هدف این است که سیستم ایمنی ساختمان را از طریق هوشمندسازی فعال نماید.
فواید آن چیست؟
بیشتر صاحبان خانه در حال نصب سیستم های هشدار هوشمند خود هستند. مزایا بسیار است، از جمله:
قیمت: سیستم‌های هشدار هوشمند می‌توانند ارزان‌تر باشند، زیرا مشتریان از پرداخت هزینه به شخص دیگری برای نصب یا نظارت بر آنها اجتناب می‌کنند.
DIY: بسیاری از مردم از جنبه انجام دادن خودت آلارم های هوشمند لذت می برند، زیرا می توانند فناوری و اجزایی را انتخاب کنند که احساس می کنند بهترین نیازهایشان را برآورده می کند.
کنترل: از آنجایی که سیستم های هشدار هوشمند نیازی به مشارکت شرکت نظارت بر هشدار ندارند، مشتری می تواند کنترل خود را حفظ کند. بسیاری از صاحبان خانه این سطح از مشارکت را در نظارت بر امنیت خانه خود ترجیح می دهند.
چالش ها چیست؟
یکی از چالش هایی که سیستم های هشدار هوشمند برای مصرف کننده ایجاد می کند، خطر هک شدن است. پیکربندی نامناسب شبکه خانگی، نقص در دستگاه ها یا به خطر انداختن رمز عبور می تواند به یک هکر اجازه دهد تا به سیستم نفوذ کند و تشخیص دهد که آیا کسی در خانه است یا نه، یا حتی کنترل را به دست بگیرد.
صاحبان خانه می توانند این سه اقدام احتیاطی را برای کمک به جلوگیری از دسترسی هکرها به سیستم های هشدار هوشمند خود انجام دهند:
رمز عبور دستگاه را ایمن کنید. گذرواژه ها می توانند ترکیبی از حروف بزرگ و کوچک و همچنین اعداد و سایر کاراکترها مانند علامت سوال یا علامت تعجب برای کمک به افزایش امنیت باشند. همچنین، رمزهای عبور پیش فرض را تغییر دهید و از استفاده مجدد از رمزهای عبور در چندین سایت خودداری کنید.
دستگاه و داده هایی که پردازش می کند را درک کنید. برخی از دستگاه‌ها ممکن است عکس‌ها یا ویدیوهایی بگیرند که ممکن است نگرانی‌هایی را در مورد حفظ حریم خصوصی ایجاد کند. برخی از سیستم های هشدار هوشمند برای ذخیره سازی و پردازش داده ها به فناوری ابری متکی هستند. کاربران باید هرگونه پیامدهای حفظ حریم خصوصی دستگاه و داده‌های مرتبط، و همچنین هرگونه حفاظت ارائه شده توسط سازنده دستگاه را کاملاً درک کنند. به عنوان مثال، آیا ویدیو از یک دوربین حفظ می شود، و اگر چنین است، اگر به فضای ذخیره سازی ابری ارسال شود، رمزگذاری شده و محافظت می شود؟
به روز رسانی نرم افزار را اعمال کنید. بسیاری از دستگاه های هوشمند جدید وارد بازار شده اند و ممکن است دارای نقص های برنامه نویسی باشند. مهم است که وصله‌های امنیتی و به‌روزرسانی‌ها را زمانی که سازنده در دسترس هستند، اعمال کنید.
علاوه بر این، بدانید که ممکن است کل سیستم شما برای عملکرد در هنگام قطع برق طراحی نشده باشد. برای اطمینان از اینکه سیستم شما در هنگام قطع برق به کار خود ادامه می دهد، اگر ژنراتور راه اندازی خودکار ندارید، از باتری پشتیبان کافی برای تغذیه سیستم Wi-Fi، پانل کنترل و تمام تجهیزات نظارت امنیتی استفاده کنید.
دسترسی مصرف‌کننده به فناوری هوشمند فراتر از امنیت خانه است و به مصرف‌کنندگان امکان می‌دهد بسیاری از جنبه‌های مالکیت خانه را مدیریت و نظارت کنند، مانند تشخیص نشت آب، از دست دادن گرمای ساختمان، توانایی باز کردن یا بستن درب‌های گاراژ از راه دور و توانایی روشن کردن. یا وسایل کوچک یا چراغ ها را خاموش کنید. از هر فناوری که می‌خواهید برای نظارت یا کنترل جنبه‌های خانه‌تان استفاده کنید.
