شهرهای هوشمندی که در آن ماشین‌های متصل رانندگی می‌کنند و پهپادها پرواز می‌کنند، تجربه‌های جدید خرید، حسگرها در همه جا، اما دیگر گوشی‌های هوشمند وجود ندارد: این یا چیزی شبیه به آن چیزی است که دنیای اینترنت اشیا (IoT) در سال 2030 می‌تواند به نظر برسد.
به سال 2030 خوش آمدید. نام من هانا است و شما را به سفری به آینده اینترنت اشیا می برم. من از محل کار در مرکز امنیت سایبری در حال بازگشت به خانه هستم. در آنجا من از بالاترین سطح امنیت در دنیای دیجیتالی و شبکه ای روزافزون دفاع می کنم. خوشحال می شوم برای شما وقت بگذارم.
من الان در ماشینم نشسته ام اما می توانم بدون مشکل با شما چت کنم. از آنجایی که مجبور نیستم هدایت کنم، ترمز کنم یا دنده را عوض کنم، به ماشین برقی هوشمند و شبکه ای ام اجازه می دهم مرا رانندگی کند. این من را به سرعت و با خیال راحت از شهر عبور می دهد. چقدر عملی است که دیگر مجبور نباشیم به ترافیک توجه کنیم. می‌توانید رمان‌هایی را روی شبکیه چشمتان پخش کنید یا به یک بازی واقعیت مجازی راه بیاندازید. نمی توانم تصور کنم که زندگی بدون این بازی ها چقدر خسته کننده بود.
بیشتر بخوانید: هوشمند سازی منازل
همه در خانه یک کنسول دارند. اما به هیچ وجه شبیه پلی استیشن زمان شما نیست: از لیوان ها و یک صندلی تشکیل شده است که می تواند در همه جهات بچرخد. ما بازیکنان در جهان های غول پیکر سه بعدی ملاقات می کنیم و انواع ماجراها را تجربه می کنیم. مورد علاقه من در حال حاضر: Jupiter Monopoly. اما این فقط بسیار مبهم بازی تخته ای زمان شما را یادآوری می کند. در هر صورت، 2 ساعت بی وقفه بازی کردن بسیار لذت بخش است. به ندرت در ماشین زمان زیادی برای این کار وجود دارد، اما وقتی عینک واقعیت مجازی قابل حمل خود را می‌زنید، می‌توانید بدون مشکل در خانه به بازی متصل شوید.
شهر هوشمند
خودروهای متصل در اینترنت اشیا
من یک خبر خوب برای شما دارم: در آینده به سختی تصادفی رخ خواهد داد. سنسورهای روی وسایل نقلیه همه موانع قابل تصور را ثبت می کنند و به طور خودکار واکنش نشان می دهند. شما نیز در آینده با چنین خودروی متصلی رانندگی خواهید کرد. تقریباً همه وسایل نقلیه در سال 2030 بخشی از “اینترنت اشیا” خواهند بود. دیگر نیازی به گواهینامه رانندگی ندارید. آموزشگاه های رانندگی و همچنین پمپ بنزین ها و کارگاه ها ناپدید شده اند. قبل از اینکه خودرو نیاز به بازرسی داشته باشد، نرم افزار نصب شده به لطف تعمیر و نگهداری پیش بینی شده این موضوع را تشخیص می دهد.
امروزه هیچ کس نمی تواند تصور کند که زمانی ترافیک وجود داشته است. زیرا وسایل نقلیه ما به قدری شبکه ای هستند که در حین حرکت با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. آنها با یکدیگر هماهنگ می کنند که چه کسی کجا می رود و چقدر می رود. اگر ترافیک در جایی متوقف شود، وسایل نقلیه پشت سر به سادگی مسیر دیگری را طی می کنند. کاملا بدون ناوبری.
چگونه اینترنت اشیا شهر را تغییر می دهد
به طور کلی، همه چیز بسیار کارآمدتر شده است. دیگر به سختی باید منتظر بمانیم: چراغ های راهنمایی از دوربین ها و سنسورها برای تجزیه و تحلیل وضعیت و تعداد کاربران جاده استفاده می کنند. آنها به طور مستقل از قرمز به سبز تغییر می کنند. رانندگی برای همیشه در اطراف بلوک برای یک جای پارک رایگان؟ بگذر! ماشین شما را به سمت فضاهای آزاد راهنمایی می کند – فضاهای پارکینگ نیز شبکه ای هستند و در صورت آزاد شدن به شما اطلاع می دهند. خودرو به طور خودکار سرعت خود را در مقابل گذرگاه ها و مدارس گورخر کاهش می دهد.
به هر حال در خیابان ها امن تر است: لامپ های هوشمند در همه خیابان ها هستند، آنها مجهز به دوربین هایی هستند که کل خیابان را ضبط می کنند. یک کیف قاپی بلافاصله شناسایی می شود. شما قبلاً می دانید کیف کجاست: به سیم کارت مجهز است و مکان را گزارش می کند. چراغ‌های هوشمند می‌توانند کارهای بیشتری انجام دهند: زمانی که یک فرد یا وسیله نقلیه در حال نزدیک شدن است، «می‌بینند» و تنها پس از آن روشن‌تر می‌شوند. چنین چراغ‌های LED هوشمند خیابانی بیش از نیمی از برقی را که با لامپ‌های معمولی استفاده می‌کنند صرفه‌جویی می‌کنند.
بیشتر بخوانید: خانه هوشمند isee
حمایت در زندگی روزمره
اینترنت اشیا در بهداشت و درمان
یک دقیقه صبر کن. مامانم فقط زنگ میزنه مریضه او در حال حاضر بیش از 80 سال دارد، اما در خانه تنها زندگی می کند. دیروز صبح اپلیکیشن تماس اضطراری به من هشدار داد که حسگرهای سلامت مقادیر غیرعادی را اندازه‌گیری کرده‌اند. کامپیوتر دوباره تمام داده ها را از طریق تشخیص از راه دور بررسی کرد، اما دکتر می خواست به او تزریق کند. یک تاکسی هوایی سفارش دادم که او را نزد دکتر ببرم. او قبلاً در مورد آن می دانست زیرا نتایج اندازه گیری ها را نیز دریافت کرد. کمتر از حد انتظار بد است. او فقط تب خفیفی دارد و واکسن زده است. من به زودی به ملاقات او خواهم رفت. ما نگران بودیم که کلیه سه بعدی که دو ماه پیش وارد شده بود مشکلی ایجاد کند، اما کاملاً کار می کند. درست است، اندام هایی که دیگر به هدف خود عمل نمی کنند، اکنون با اندام های مصنوعی ساخته شده از یک چاپگر سه بعدی جایگزین شده اند. آیا آن را تعجب آور می دانید؟ حتی در زمان شما پروتزها به این روش ساخته می شد و محققان روی ساخت رگ ها کار می کردند. در آن زمان، دانشمندان قبلاً تخمدان‌های کاربردی را در آزمایش‌های حیوانی تولید می‌کردند.
شاید در مورد تاکسی های هوایی در سال 2017 نیز خوانده باشید. در آن زمان اوبر اولین آزمایش های خود را اعلام کرد. هنوز اولین تلاش‌ها را به یاد می‌آورم که پهپادهای Uber Elevate در دبی برای جابه‌جایی مردم به پرواز درآمدند. آنها یک موفقیت بزرگ بودند: بدون راننده و بدون نیاز به باند. آنها به صورت عمودی بلند می شوند و به همین ترتیب فرود می آیند. شبکه حمل و نقل بارگذاری شده دیگر به سطوح دو بعدی متصل نیست، بلکه از فضای سه بعدی استفاده می کند. کامپیوتر مسیر را برنامه ریزی می کند و ما حرکت می کنیم. ایستگاه های شارژ برق در مقصد منتظر هستند. وقتی فیلم را دیدم خیلی دلم می خواست پرواز کنم. من در آن زمان 15 ساله بودم و هرگز نمی توانستم تصور کنم که یک روز پرواز به این طریق چقدر طبیعی خواهد بود. فوق العاده است که به هوا بروید و بین آسمان خراش ها سر بخورید، بدون سر و صدا یا دود اگزوز. در حال حاضر فقط تاکسی های هوایی مجاز به پرواز به این شکل هستند، اما ممکن است به زودی تغییر کند. دانشمندان فقط باید این مشکل را حل کنند که اگر همه در حال پرواز بودند، چگونه می توان ترافیک در هوا را مدیریت کرد. اما به لطف حسگرها، شبکه و نظارت دوربین، این مشکل باید به زودی حل شود.
درباره ناپدید شدن گوشی های هوشمند
آیا می دانید گوشی من کجاست؟ من دیگه نیازی ندارم! آخرین نسل گوشی های هوشمند در سال 2025 ساخته شد. اما ePhone 15 فروش کندی داشت. چقدر ناخوشایند بود که مدام یک وسیله را در دست بگیرید. برقراری ارتباط، خرید، بازی و دریافت اطلاعات با عینک های هولولنز بسیار شهودی است. می توانستید اولین نشانه ها را در سال 2017 متوجه شوید: اولین مدل های هولولنز – مسلماً هنوز نابالغ – قبلاً وجود داشته است. در آن زمان، سازنده مایکروسافت قبلاً پایان این تلفن هوشمند را اعلام کرده بود. محققان نوآوری در Trendone همچنین پیش‌بینی کردند که حداکثر تا سال 2027 دیگر مجبور نخواهیم بود دستگاه‌هایی را برای ارتباطات دیجیتال بیرون بکشیم. تو درست میگفتی.
این روش بسیار کاربردی‌تر است: اگر می‌خواهم بدانم که آیا هنوز کلم بروکلی در خانه داریم یا خیر، از هولولنزم با صدا می‌پرسم. من می توانم از آنها به عنوان عینک یا به عنوان لنزهای تماسی هوشمند استفاده کنم. او نتیجه را به من می گوید – و اگر موافق باشم، سبزیجات مستقیماً وارد لیست خرید مجازی می شوند که به سوپرمارکت گزارش می شود.
چگونه اینترنت اشیا زندگی را ساده می کند
میدونی چیه؟ با وجود نگرانی در مورد مادرم، حالم خیلی بهتر است. موسیقی شاد کمک کرد. دستبند هوشمند من ضربه تابستانی فعلی را پخش کرد. عنوان: “در سال 2017 چه زندگی سختی بود”. این دستبند نه تنها قند خون، نبض و فشار خون من را اندازه می گیرد، بلکه حال و هوای من را نیز اندازه گیری می کند. آیا استرس یا غم را ثبت می کند، آیا با موسیقی واکنش نشان می دهد یا من را به یاد چیز زیبایی می اندازد: می توانستم به یک کافه بروم و چیزی تغییر نکرده است. یا برای مدتی به خرید بروید. این ایده خوبی است.
باور کنید، زندگی در سال 2030 بسیار آسان تر است. همه چیز به هر چیز دیگری مرتبط است. در زمان شما، به گفته شرکت تحقیقاتی IT Gartner، هشت میلیارد دستگاه متصل وجود داشت؛ در سال 2025، طبق آمار IBM، 75 میلیارد دستگاه وجود داشت. امروزه دیگر افرادی وجود ندارند که از طریق اینترنت به دیگران متصل نباشند. این باعث صرفه جویی در زمان می شود زیرا اطلاعات به طور خودکار از دستگاهی به دستگاه دیگر منتقل می شود. به بیان دقیق، داده ها به طور خودکار مقصدی را که در آن پردازش می شوند، پیدا می کنند.
بیشتر بخوانید: خانه هوشمند در اصفهان
در مورد خرید در آینده
آیا می خواهید در آینده نحوه خرید را به شما نشان دهم؟ پیشنهادی از فروشگاهی که می خواهیم از کنار آن عبور کنیم روی صفحه داشبورد چشمک می زند. این برای من سفارشی شده است: من قبلاً از آنجا شراب خریده بودم و مارک مورد علاقه من “2023 Cabernet Blanc Finlandia” امروز در فروش است. حتی در زمان شما، فروشگاه‌ها این نوع وفاداری مشتری را آزمایش می‌کردند – اما شما همچنان مجبور بودید از برنامه‌های دست و پا گیر استفاده کنید تا به شما اطلاع داده شود. امروزه بسیار ساده‌تر و یکپارچه‌تر است: حسگرها، فناوری RFID و تراشه‌های NFC این کار را ممکن می‌کنند.
شراب و پنیر: این تمام چیزی است که امروز نیاز دارم. خواهید دید که پرداخت نیز آسان تر است. فقط باید برای مدت کوتاهی در خروجی توقف کنم. تراشه ها یا RFID روی محصولات به طور خودکار ضبط می شوند، هیچ فروشنده ای مجبور نیست آنها را اسکن کند. من از طریق تراشه NFC در دستبندم پرداخت می کنم. من به سادگی آن را به یک خواننده نگه می دارم و با یک کد شخصی تأیید می کنم – چند ثانیه دیگر تمام می شود.
لباس های هوشمند، قفسه های هوشمند
یک بوتیک در کنار خانه است، من می ایستم و یک پیراهن هوشمند دویدن را امتحان می کنم. این محیط را تجزیه و تحلیل می‌کند و ارزش‌های بدن من را اندازه‌گیری می‌کند: اگر سردم باشد، من را گرم می‌کند. آینه های اتاق رختکن به من می گویند که این مدل در سه رنگ دیگر و محل ساخت آن موجود است. من می توانم اطلاعات بیشتر را از طریق فرمان صوتی نمایش دهم. دیگر قفسه‌های خالی وجود ندارد زیرا هوشمند شده‌اند: زمانی که به لوازم مورد نیاز است (و در چه اندازه‌هایی) ثبت‌نام می‌کنند و ربات‌ها را برای پر کردن مجدد آنها می‌فرستند. دیگر برای این کار نیازی به افراد نیست؛ دستگاه ها به طور مستقل عمل می کنند و با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. اولین تلاش‌ها قبلاً در زمان شما انجام شده بود: الگوریتم‌ها زمان احتمالی فروش محصولات جداگانه را محاسبه می‌کنند و تحویل جدید را از قبل سفارش می‌دهند.
بنابراین، این جایی است که من زندگی می کنم: 220a Snowden Drive. من فقط مواد غذایی را می آورم. در حال رانندگی به کنترل خانه گفتم کی آنجا باشم تا چراغ ها روشن شود. دستگاه قهوه دقیقاً همانطور که می خواستم یک Maccacino برای من دم کرد – با گذشت زمان و از طریق بازخورد من، طعم من را شناخت و سازگار شد. و او صدای من را می شناسد – او قهوه خواهرم را متفاوت آماده می کند. شما از قبل می دانید که دیگر لازم نیست دستگاه های کنترلی را در دستان خود نگه داریم. شما شاهد پیشرفت در کنترل صدا از طریق دستیارهای باهوشی مانند سیری اپل یا الکسای آمازون بوده اید. امروزه کنترل صدا هنوز نقش مهمی دارد، اما نه به تنهایی. دستگاه ها اغلب می توانند حرکات ما را با استفاده از فناوری رادار تجزیه و تحلیل کنند. پروژه تحقیقاتی گوگل، Soli، که در سال 2015 ارائه شد، راه را هموار کرد؛ امروزه کنترل ژست‌های حرکتی داده شده است – به عنوان مثال، برای تغییر برنامه تلویزیونی در خانه هوشمند.
بزرگترین خطرات اینترنت اشیا در سال 2030
متاسفم، اما باید همین الان با شما خداحافظی کنم. من هنوز در حال بررسی مادرم هستم. دوست داشتم در مورد آینده ات بیشتر بگویم. چه می گویید؟ آیا از آنچه در راه است شگفت زده شده اید؟ انشالله زیاد هوس نکرده باشم چون البته هر چیزی معایبی دارد. مطمئناً، این روزها همه چیز به طور باورنکردنی کار می کند. و جهان امن تر شده است – اگر مهاجمان نبودند. از آنجا که همه چیز به هر چیز دیگری مرتبط است، ما نیز آسیب پذیرتر شده ایم. مراکز بزرگ امنیت سایبری سعی می کنند یک قدم جلوتر از مهاجمان باقی بمانند. من خودم روی فناوری‌های امنیتی جدیدی کار می‌کنم که قرار است از ما محافظت کنند – معمولاً با موفقیت. تراشه‌های دارای عملکردهای امنیتی یکپارچه، رمزگذاری و فناوری احراز هویت نمی‌توانند به راحتی مهاجمان را گول بزنند. اما این تنها چالش نیست.
مردم امروز زمان زیادی دارند، که در ابتدا مشکلی نیست. اما معایب خود را نیز دارد. در اوایل سال 2017، یووال نوح هراری، آینده‌شناس اسرائیلی و نویسنده موفق «Deus خانگی»، هشدار داد: «بیشتر مردم دیگر برای اقتصاد مورد نیاز نخواهند بود. آنها زائد هستند.» این به این دلیل است که کارمندان بسیار متخصص در حال حاضر مورد تقاضا هستند. ربات‌ها و ماشین‌ها همه کارها را انجام می‌دهند – حتی سریعتر و ارزان‌تر از انسان‌ها. بسیاری از مردم ابتدا باید خود را با زمان جدید وفق می دادند. مشکل برای بسیاری فقدان چشم انداز ناشی از این بود. کار آنها دیگر ضروری نبود؛ ماشین ها آنها را سریعتر انجام می دادند. برای بسیاری از افراد نیز تصمیم گیری مشکل است. آنها به سادگی دیگر به آن عادت ندارند. محقق آن را اینگونه نامید: «ما آنها را به الگوریتم‌ها واگذار می‌کنیم.» ما از گوگل جهت‌ها را خواستیم، از سیری اطلاعات خواستیم و الکسای آمازون قرار بود موسیقی را برای ما انتخاب کند.
پیشگویی غم انگیز یووال نوح هراری در آن زمان: «مشکل واقعی معنا بخشیدن به زندگی مردم در آینده خواهد بود.» شما می‌پرسید که آیا من با آن موافقم؟ خیر این در مورد من صدق نمی کند. من زمان زیادی برای بزرگترین سرگرمی خود دارم: بازی های VR. متأسفانه من دیگر برای آن وقت ندارم: تاکسی هوایی اینجاست. تا دفعه بعد، دوباره همدیگر را می شنویم!
