سیستم آسانسور و اینترنت اشیا

محیط تکنولوژیکی که به سرعت در حال پیشرفت است، اینترنت اشیا (IoT) به عنوان یک انقلاب در صنایع مختلف ظاهر شده است و نحوه تعامل ما با محیط اطرافمان را متحول کرده است. یکی از حوزه‌هایی که اینترنت اشیا در آن پیشرفت چشمگیری دارد، حوزه سیستم‌های آسانسور هوشمند است. آسانسورها که زمانی صرفاً وسیله حمل و نقل درون ساختمان ها به حساب می آمدند، اکنون به سیستم های هوشمند و متصل به هم تبدیل می شوند. با ادغام فناوری‌های اینترنت اشیا، آسانسورها کارآمدتر، ایمن‌تر و راحت‌تر از قبل می‌شوند.

در این وبلاگ، اجزای اساسی، ویژگی‌های کلیدی و قابلیت‌های سیستم‌های آسانسور اینترنت اشیاء و انواع فناوری آسانسور هوشمند که زیرساخت‌های شهری و خانه هوشمند را تغییر می‌دهند را بررسی می‌کنیم.

اجزای اساسی سیستم آسانسور فعال IoT

یک سیستم آسانسور هوشمند از چندین جزء ضروری تشکیل شده است که با هم کار می کنند تا عملکردهای پیشرفته را فعال کرده و تجربه کلی آسانسور را بهبود بخشند. در اینجا مولفه های کلیدی وجود دارد:

واحد کنترل آسانسور: واحد کنترل آسانسور (ECU) نقش کلیدی در یک سیستم آسانسور هوشمند دارد و به عنوان مرکز شناختی سیستم عمل می کند. ECU با استفاده از داده‌های بی‌درنگ از سنسورهای مختلف، از الگوریتم‌های پیشرفته‌ای برای طراحی تصمیمات واکنش‌گرا با هدف افزایش کارایی آسانسور و ارتقای تجربه کاربر استفاده می‌کند. به عنوان مثال، بر اساس داده‌های حسگرهای اشغال، الگوهای ترافیک و معیارهای مصرف انرژی، ECU می‌تواند به‌طور هوشمند مسیرهای آسانسور را به گونه‌ای تنظیم کند که زمان انتظار را به حداقل برساند، انرژی را حفظ کند و جریان ترافیک روان را تضمین کند، در نتیجه سفر آسانسور را به یک مسیر کارآمد تبدیل کند. تجربه سفارشی و کاربر محور.

حسگرها: شبکه‌های حسگر پیشرفته که امکان جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل بی‌درنگ داده‌ها را در سیستم‌های آسانسور فراهم می‌کنند. انواع حسگرها مانند حسگرهای حرکتی، مجاورتی، فشار و محیطی را می توان با هم ادغام کرد و از جمع آوری اطلاعات دقیق و قابل اطمینان اطمینان داد. راه‌حل‌های حسگر سفارشی نه تنها با نظارت بر پارامترهایی مانند حرکت و بار، ایمنی آسانسور را افزایش می‌دهند، بلکه به استراتژی‌های تعمیر و نگهداری پیش‌بینی‌کننده، بهینه‌سازی عملکرد آسانسور و کاهش زمان خرابی از طریق بینش‌های مبتنی بر داده کمک می‌کنند.

محرک ها: محرک ها در یک سیستم آسانسور هوشمند به عنوان اندام های پاسخگو عمل می کنند و اقدامات دقیقی را بر اساس هوشمندی سیستم انجام می دهند. به عنوان مثال، هنگامی که واحد کنترل مرکزی طبقه مورد نظر مسافر را تشخیص می‌دهد، محرک‌ها به طور یکپارچه کابین آسانسور را با شتاب و کاهش آرام به مقصد هدایت می‌کنند و آسایش مسافران را افزایش می‌دهند.

اتصال به شبکه: آسانسورهای هوشمند برای انتقال داده ها بین اجزای مختلف و امکان برقراری ارتباط با سیستم های خارجی به اتصال نیاز دارند. به عنوان مثال، استفاده از پروتکل‌های بی‌سیم مانند استفاده از Wi-Fi، بلوتوث یا سایر اتصالات، انتقال بی‌درنگ داده‌ها را بین حسگرها و واحدهای کنترل، بدون توجه به موقعیت آسانسور در داخل ساختمان امکان‌پذیر می‌سازد. این اتصال به آسانسورها امکان نظارت، کنترل و مدیریت از راه دور را می دهد که منجر به بهبود کارایی، کاهش زمان خرابی و استراتژی های تعمیر و نگهداری پیشگیرانه می شود.

آشنایی با شرکت خانه هوشمند

چرا حرکت به سمت یک راه حل هوشمند آسانسور حرکت خوبی است؟

یک آسانسور هوشمند از اشکال مختلف اتصال برای کنترل و نظارت استفاده می کند. در داخل، آسانسور با سخت افزار سفارشی متصل می شود که می تواند از طریق رابط Wi-Fi یا LAN باشد. ارتباط با کنترل کننده آسانسور از طریق پین GPIO یا UART انجام می شود. سخت‌افزار خود را به مرکز اینترنت اشیا ارائه می‌کند و سیگنال‌هایی مانند تغییرات در پین یا مقادیر ثبت GPIO را به مرکز IoT ارسال می‌کند. هر تغییر سیگنال شناسایی شده توسط سخت افزار به مرکز IoT منتقل می شود. از آنجا، IoT central داده‌ها را به لایه کاربرد منطقی صادر می‌کند، جایی که برای تولید سیگنال‌های معنی‌دار، پیش‌بینی خطا و تشخیص خطا پردازش می‌شود. در نهایت این خروجی ها از طریق فناوری WebSocket به رابط کاربری ارسال می شوند.

ثابت شده است که نسل بعدی آسانسور هوشمند کارآمدتر از آسانسورهای سنتی است. ما قبلاً آزمایش تعمیر و نگهداری، پیگیری سوابق، وضعیت و بررسی آسانسورها را به صورت دستی انجام می دادیم. که خیلی وقت گیر و مقرون به صرفه بود. استفاده از راه حل های آسانسور متصل مزایای متعددی دارد، اجازه دهید با بحث مختصر در مورد موارد استفاده از فناوری آسانسور هوشمند درک کنیم:

اجتناب از دسترسی غیرمجاز: آسانسور فعال IoT از یک سیستم دسترسی ایمن استفاده می کند تا اطمینان حاصل شود که فقط افراد مجاز می توانند از آن برای رسیدن به مقصد استفاده کنند. برای ورود، افراد باید یا به اثر انگشت دسترسی داشته باشند یا یک کارت هوشمند. آسانسور مجهز به حسگر اثر انگشت یا کارت خوان هوشمند است که از طریق کانکتور RS232 DB9 متصل می شود و داده ها با استفاده از UART به اشتراک گذاشته می شود. سخت افزار PSOC6 داده های رجیستر را با استفاده از پروتکل Modbus می خواند و این اطلاعات را به یک ابر عمومی مجهز به اینترنت اشیا مانند AWS یا Azure منتقل می کند. این فرآیند به آسانسور هوشمند اجازه می دهد تا هویت کاربران را تأیید کند و فقط به افراد مجاز اجازه دسترسی به خدمات خود را بدهد.

پیش بینی مقصد: این سیستم از هوش مصنوعی (AI) برای پیش بینی رفتار کاربر استفاده می کند. این سیستم از تشخیص چهره برای شناسایی کاربران استفاده می‌کند و اطلاعات آن‌ها را به فضای ابری مجهز به اینترنت اشیا ارسال می‌کند. ابر مجوز کاربر را بررسی می کند و یک الگوریتم یادگیری ماشینی (ML) را برای تعیین طبقه مقصد مورد نظر کاربر اعمال می کند. در مواردی که کاربر قبلاً چندین طبقه را بازدید کرده است، آسانسور با استفاده از پروتکل VoIP با کاربر ارتباط برقرار می کند و از کاربر می خواهد تا طبقه ورودی مورد نظر خود را با استفاده از دستورات صوتی ارائه دهد. این رویکرد نوآورانه، قابلیت‌های آسانسور هوشمند را افزایش می‌دهد و آن را کاربرپسندتر و شهودی‌تر می‌کند.

مزایای اتخاذ راه حل های آسانسور هوشمند

استفاده از راه حل های آسانسور هوشمند مزایای قابل توجهی را به همراه دارد که حرکت عمودی و کنترل ساختمان را تغییر می دهد. این مزایا شامل مزایای متعدد از سطح کاربری و عملیاتی است. بیایید مزایای کلیدی استفاده از فناوری آسانسور هوشمند را بررسی کنیم:

پیش بینی تعمیر و نگهداری: خطا یک ناهنجاری است که بر اساس پین I/O یا مقدار ثبت آسانسور ایجاد می شود. بر اساس پین GPIO و مدل خطای تولید شده ML سطح تعمیر و نگهداری را پیش بینی می کند و تصمیم می گیرد که در کدام قسمت از تعمیر آسانسور مورد نیاز است. وقتی پین GPIO تغییر می‌کند، روی منطق ابری اجرا می‌شود و داده‌های معنی‌داری مانند وضعیت آسانسور و خطاها تولید می‌کند.

مانیتورینگ زنده آسانسور: آسانسورها دارای برخی اطلاعات قابل تغییر مانند جهت آسانسور، وضعیت آسانسور، موقعیت فعلی آسانسور، وضعیت فعلی درب آسانسور و غیره هستند. آسانسور، یک قطعه از اطلاعات معنی دار تولید خواهد شد. این اطلاعات به‌طور زنده در رابط کاربری به‌روزرسانی می‌شود تا کاربر بتواند آسانسور را در انتهای و مکان دور خود نظارت کند. کاربر همچنین می تواند وضعیت آسانسور و نقص موجود در آسانسور را ردیابی کند.

کنترل از راه دور: در برخی از سطوح، اگر کاربر نیاز داشته باشد که برخی از دستورات را به آسانسور منتقل کند، مانند راه اندازی و توقف آسانسور در مدت زمان مشخص، روشن/خاموش کردن خط اصلی، یا اجرای برخی قوانین موتور در آسانسور، بر اساس دستور کاربر، آسانسور با استفاده از دستور مرکزی اینترنت اشیا کار خواهد کرد. در اینجا، در نیروی انسانی و زمان برای بررسی یا انجام دستی کارها صرفه جویی می شود.

تست از راه دور: همانطور که قبلاً ذکر شد، عیوب با استفاده از پین GPIO شناسایی می‌شوند، بنابراین بر اساس لیستی از خطاها و مقدار GPIO، تکنسین آسانسور می‌تواند مشکلات آسانسور را از راه دور رفع اشکال کند. با مقدار تست پین GPIO، انجام می شود و می توان با تغییر مقدار بالای فعال آسانسور از راه دور، آن را رفع اشکال کرد، بنابراین تکنسین می تواند از راه دور علل خرابی آسانسور را شناسایی کند.

مقرون به صرفه: همانطور که می دانیم، هزینه تکنسین آسانسور بسیار بالا خواهد بود، با استفاده از آسانسور مرکزی IoT می توان از راه دور کار کرد و آزمایش کرد تا هزینه تکنسین در سطوحی افزایش یابد. با توجه به سناریو، کاربر می تواند قوانینی مانند استفاده از آسانسور در یک زمان خاص را تعیین کند یا فقط از برخی آسانسورهای اصلی و غیره استفاده کند که منجر به کاهش مصرف برق می شود.

زمان خاموشی صفر: اگر چنین تکنیک های تشخیص عیب را داشته باشیم، خرابی آسانسور می تواند ناچیز باشد. کاربر همچنین می تواند با کمک اینترنت اشیا از کنترلر آسانسور متوجه قطع برق شود و می تواند موتور قانون قطع برق را مشخص کند که آسانسور را با برق پشتیبان راه اندازی می کند. کاربران همچنین می‌توانند مدت زمان مصرف برق پشتیبان را نیز ردیابی کنند، بنابراین با استفاده از آن قانون می‌توان زمان توقف آسانسور را کاهش داد.

کنترل‌های بدون لمس: اجرای کنترل‌های آسانسور بدون لمس و دکمه‌های آسانسور بدون لمس می‌تواند به مالکان املاک و مدیران ساختمان در کاهش شیوع باکتری‌ها و بیماری‌ها کمک کند. با ادغام این ویژگی‌ها با راه‌حل‌های دسترسی بدون تماس و ابزارهای مدیریت ساختمان، افراد می‌توانند بدون نیاز به لمس دکمه‌ها یا دستگیره‌های در، در ساختمان حرکت کنند و خطر گسترش بیماری از طریق تماس را کاهش دهند. این رویکرد ترکیبی باعث افزایش بهداشت و به حداقل رساندن پتانسیل انتقال بیماری در داخل ساختمان می شود.

مدیریت طبقه هوشمند: با استفاده از قدرت الگوریتم ها و حسگرها، این سیستم های نوآورانه حرکت آسانسور را با گروه بندی هوشمندانه مسافران با مقاصد مشابه در کنار هم بهینه می کنند. نتیجه؟ کاهش زمان سفر و بهبود کارایی کلی. به عنوان مثال، سیستم آسانسور هوشمند یک ساختمان اداری می تواند الگوهای مقصد کارمندان را در طول روز تجزیه و تحلیل کند و کابین آسانسور را برای به حداقل رساندن زمان انتظار و ازدحام تعیین کند.

امنیت پیشرفته و کنترل دسترسی: در آسانسور مجهز به اینترنت اشیا، ویژگی های امنیتی ارتقا یافته مانند کنترل دسترسی بیومتریک، تشخیص چهره و احراز هویت RFID به طور یکپارچه یکپارچه شده اند و از دسترسی غیرمجاز به مناطق محدود یا طبقات خاص جلوگیری می کنند. به عنوان مثال، یک سیستم آسانسور هوشمند مسکونی می تواند از احراز هویت بیومتریک برای دسترسی ساکنان به طبقات تعیین شده خود استفاده کند و در عین حال از ورود افراد غیرمجاز جلوگیری کند.

انواع فناوری آسانسور هوشمند چیست؟

فناوری اینترنت اشیا آسانسورها را فراتر از نقش های سنتی آنها به عنوان ابزاری برای تحرک عمودی تغییر داده است. انواع مختلفی از فناوری های راه حل آسانسور متصل وجود دارد که تجربه کلی کاربر را تغییر می دهد. در اینجا چند نمونه هستند:

آسانسورهای هوشمند مبتنی بر تلفن همراه: فناوری آسانسور مجهز به اینترنت اشیا جایگزین کنترل های فیزیکی سنتی با یک سیستم بی سیم قابل دسترسی از طریق تلفن های هوشمند می شود. کاربرانی مانند کارکنان، ساکنان و مهمانان اعتبار منحصر به فرد تلفن همراه را از طریق یک برنامه اختصاصی دریافت می کنند. این برنامه با تعامل با خوانندگان صفحه کنترل، انتخاب آسانسور و عملکرد بدون لمس را امکان پذیر می کند. ساکنان می توانند با نگه داشتن دستگاه خود روی یک لابی خوان، درخواست آسانسور کنند، طبقه ای را از طریق برنامه انتخاب کرده و به نزدیکترین کابین موجود هدایت شوند. تیم های امنیتی مجوزهای کاربر را مدیریت می کنند و طبقات خاصی را برای حفظ حریم خصوصی ایمن می کنند.

آسانسورهای بدون لمس: به عنوان جایگزینی برای فناوری آسانسور هوشمند مبتنی بر تلفن هوشمند، دکمه‌های آسانسور بدون لمس در برخی از تاسیسات اجرا می‌شوند. این دکمه ها جایگزین دکمه های تماس مکانیکی سنتی در داخل کابین آسانسور با حسگرهای حرکتی می شوند که حرکات دست را تشخیص می دهند. کاربران مجاز می توانند به سادگی انگشت خود را در مقابل حسگر قرار دهند تا با کنترل ها تعامل داشته باشند و یک طبقه را انتخاب کنند. این دکمه های بدون لمس همچنین می توانند به صورت دستی یا یکپارچه با کنترل های گوشی هوشمند برای راحتی بیشتر استفاده شوند.